Dit is mijn uitzicht, al de hele week. Ik heb me teruggetrokken om het online lesmateriaal voor Lifeguard te schrijven. Ik ben inmiddels in de schrijfflow beland en zit op schema. In oktober kan Lifeguard ook ‘online’.
Een aantal maanden geleden was ik hier ook. Met vakantie. Een eindje verderop werd de cursus ‘C in zee‘ gegeven en ik kon het niet nalaten om daar even te gaan kijken. Ik had er al eerder iets over gelezen. In dat bericht stond de quote “Zelfs een kind met een A, B en C-diploma is niet klaar om in zee te zwemmen. Met zo’n diploma leer je goed in het zwembad te zwemmen, maar het is niet te vergelijken met open water vaardigheden.” Ik had zo mijn twijfels. Ik denk namelijk dat je met een C-diploma wel in zee moet kunnen zwemmen. Maar ik liet me verrassen!
Toerusting
Wat ik zag was leuk. Er werd gebruik gemaakt van stuurkaarten die o.a. waren afgestemd op de vlaggen die op het strand worden opgehangen. De kinderen leren in het lesprogramma wat die vlaggen betekenen, waar ze op moeten letten in de zee en wat ze moeten doen in bepaalde situaties. Ik sprak op het strand met een moeder van een deelnemer en zij gaf aan dat haar kind daarom meedeed aan deze lessen. Zij hebben een strandhuisje, haar kind kon op deze manier essentiële kennis opdoen en vertrouwder worden in de zee.
De kinderen hadden een swimsuit aan en droegen een drijver (saferswimmer) op de rug. Dit is wat er wordt bedoeld met toerusting! Een mooie link naar het zwemmen in open water door volwassenen. Bij de zeezwemtochten in Walcheren is de drijver sinds dit jaar verplicht . Een mooie manier om de veiligheid beter te kunnen garanderen en lekker om even op uit te rusten als je kramp voelt opkomen of even iets wilt eten.
Traditioneel
Ik vind het zwemmen in zee, Cinzee, een mooi initiatief. Het heeft ook al navolging gekregen in Den Haag en er zijn vast en zeker meer plaatsen in Nederland waar dit volgend jaar wordt aangeboden. Bij de les in zee waar ik was, zag ik ook de invloed van onze traditionele manier van zwemles geven. De zee is zo groot, maar alle kinderen moesten, zittend op het rescue board, om de beurt een stukje zwemmen. Het wachten duurde lang, kinderen werden koud en gingen ‘dus’ huilen. Dat ging pas weer een beetje over op het moment dat de ballen in de zee werden gegooid en er ruimte was voor meer beweging.
Uitdaging
Er werd enkelvoudige rugslag geoefend en schoolslag. En ondanks de drijvers en het feit dat de meeste kinderen al in het bezit waren van een A- en B-diploma, was er toch (overdreven?) veel aandacht voor de veiligheid. Voor mijn gevoel staat het lesgeven op deze manier op spanning met het uiteindelijke doel. In zee gaat het al helemaal niet om de ‘kunstjes’, het gaat om het proces. Kinderen moeten leren om in te spelen op onverwachte situaties, ze moeten de weidsheid ervaren als een uitdaging! Al hun eerdere ervaringen toepassen in nieuwe, soms spannende omstandigheden. Het toetsen moet misschien wel blijven, maar naar mijn idee op een veel vrijblijvender manier.
Zee
Ik vind de zee geweldig. Tijdens onze vakantie hebben we iedere dag, zon of geen zon, een duik genomen. Deze week ben ik alleen. Mijn voornemen is om het in ieder geval één van de komende dagen nog een keer te wagen. Ik heb nog niemand anders gezien. Zal ik als eerste en enige? Of…?
Titeke Postma inspireert en vernieuwt. Ze zet je op een originele, creatieve en eigenzinnige manier aan het denken over het leuk(er) maken van bewegen (in water). Zodat bewegers ‘in beweging komen’ en met plezier blijven bewegen.
[…] daar mee om kunnen gaan. Een ‘survival’project, in aansluiting op de stijl van ‘C in zee‘. Misschien leuk om ieder jaar, naar het voorbeeld van de kinderboekenweek, een […]