Eind juni was ik bij Concert at Sea (CAS). Wat een heerlijk festival is dat toch. Een heerlijke omgeving, het was prachtig weer, de muziek was gevarieerd, met echte hoogtepunten (Kane, Suzan en Freek, Anouk, Bløf). Wij (ik en mijn jongste zoon) waren er dit jaar weer drie dagen bij (mijn oudste zoon was er twee dagen). CAS betekende voor ons vanaf donderdag (bijna) de hele dag staan. We ‘compenseren’ dat met slapen in een (luxe) hotel. Zo houden we (hou ik) het goed vol.
Met de bus
Als je vaker naar een festival gaat, weet je ongeveer wat je kunt verwachten. Dat zijn leuke dingen, maar je weet dat er ook minder leuke dingen kunnen gebeuren. Het is bijvoorbeeld altijd spannend hoe het komt ‘met de bus’. Het vervoer van het hotel is door de CAS-organisatie heel goed geregeld. Je stapt voor het hotel in de bus en wordt bij de Brouwersdam afgezet. Het ‘lastige’ is dat er heel veel mensen zijn die met de bus willen. En dat betekent dat je soms lang in de rij moet staan. Nu is daar niks mis mee, maar het is al meerdere keren voorgekomen dat wij (en veel anderen) netjes achter aansluiten en wachten en dat allemaal mensen die van andere kanten komen dat niet doen. Ik begrijp dat niet, dat ‘doe je toch niet’? Ik geef de voorkeur aan Engeland en Japan. Daar komt zoiets echt niet voor. Maar in Burgh-Haamstede gebeurt het wel. Ik sta dan altijd in dubio: ga ik er iets van zeggen? Of zorg ik gewoon goed voor mezelf en regel ik dat ik voor die ‘voordringers’ in de bus kom. Mijn zoon vindt dat ik me gedeisd moet houden, dus dat probeer ik dan maar.
We hadden ons al voorbereid op de busrij, maar dit jaar had de organisatie het busbeleid op onze route aangepast! Er gingen heel veel bussen, niet meer ieder uur, maar veel vaker. In de rij staan was niet nodig en er stond ook een regelaar die de boel in de gaten hield. Dat was een verrassing en heerlijk relaxed. Geen gedoe.
Focus op de muziek
Een ander potentieel ‘ding’ waarvan je weet dat het gaat gebeuren, is dat iedereen in die twee of drie dagen moe wordt en daardoor sneller geïrriteerd raakt. Door veel bier te drinken gaat dat nóg sneller. Wij drinken ook bier, maar komen voor de muziek naar het festival. We zoeken uit bij welke artiest we graag vooraan willen staan. Vooraan sta je meestal tussen fans die ook gaan voor de muziek. Er is saamhorigheid en dat zorgt voor extra beleving.
Verschil van mening
Bij het optreden van Gavin DeGraw, op de derde dag, stond er een groep naast ons die het heel gezellig met elkaar hadden. Ze waren veel aan het praten en moesten om elkaar te verstaan hard schreeuwen om boven de muziek uit te komen. Ik merkte op een gegeven moment aan mezelf dat ze het bijna wonnen van Gavin. En voordat ik het wist vroeg ik aan de groep of ze misschien iets zachter wilden praten. Een meisje in de groep zei: ‘ja, natuurlijk, dat doen we’. Maar een man in de groep raakte helemaal ‘van slag’ door mijn vraag. Hij vond het echt beláchelijk dat ik dat vroeg. Ik bleef rustig, gaf aan dat ik hier stond omdat ik graag wilde luisteren. En ik zei: ‘als je het niet wilt, dan doe je het niet. Ik stel je gewoon de vraag’. Hij sprong uit zijn vel, werd heel erg boos. Ging schelden, vond me een stumper en kwam heel dichtbij staan. Ik kon het opbrengen om nog steeds rustig te blijven en reageerde nog een keer: ‘het is duidelijk dat je het raar vindt en niet wilt, dat is ook prima, ik vraag het gewoon’.
Uiteindelijk heb ik me naar het podium gedraaid en geprobeerd de man te negeren. Hij sprak me nog meerdere keren aan. Hij wilde me een duw geven (zei mijn zoon die achter me stond), maar werd in toom gehouden door de anderen uit de groep.
Onzekerheid
Het duurde een heel muzieknummer van Gavin voordat ik weer rustig kon luisteren. De groep was inmiddels zachter gaan praten, maar het was nu de stem in mijn hoofd die voor lawaai en onrust zorgde. Had ik mijn mond moeten houden? Was het heel stom om zo’n vraag te stellen? Ben ik niet tolerant? Was mijn toon aanvallend? Ik trok uiteindelijk de conclusie dat ik dit mocht vragen. Ik had het netjes gedaan. Ik kreeg mezelf weer rustig en genoot weer van de muziek. Na het optreden werd ik blij van één van de mensen in mijn buurt die apart naar me toekwam en zei: ‘bedankt dat je de vraag stelde. Ik denk dat je verwoordde wat we allemaal dachten’. Gelukkig, ik was niet de enige.
Wel of niet iets zeggen
Iemand aanspreken op zijn gedrag, zonder dat het escaleert, is niet gemakkelijk. Gedrag waarvan ík denk, dat dóe je toch niet, kan voor een ander heel normaal zijn. Bij mij ontstaat vaak twijfel, kan ik het wel maken om iets te zeggen? Maar ook angst, welk risico neem ik? De ander ‘gewoon’ zeggen dat je iets niet prettig vindt, wordt snel opgevat als kritiek. Dat kan leiden tot aanvallend gedrag: ‘ja maar jij …’. Probeer dan maar rustig en bij jezelf te blijven. Voor je het weet ga je je verdedigen en wordt het een scheldpartij over en weer. Of gaan anderen zich ook nog tegen je keren.
Hoe mooi zou het zijn dat je met elkaar in gesprek kunt gaan. En van mening mag verschillen. En rekening houdt met elkaars standpunt of mening. Zonder de ander af te wijzen, belachelijk te maken of te minachten.
Wat is daarvoor nodig? Allereerst zelfkennis. Ik denk dat het gaat om vertrouwen in jezelf en tegen jezelf zeggen dat jij mag zijn wie je bent, met je eigen behoeften en mening. Het is ook belangrijk te weten en te accepteren dat anderen er heel anders naar kunnen kijken dan jij. Je kunt je daarop voorbereiden en je verwachtingen aanpassen. Zodat je niet direct gaat oordelen over de ander en in de verontwaardiging of verdediging schiet.
Wat is normaal?
Oordelen over gedrag is heel subjectief. Want wat is normaal? Dat wat jij vindt en doet? Normaal kan net zo goed zijn wat de ander vindt. Normaal is vaak ook nog afhankelijk van de situatie. Ik vroeg mijn zoon later wat hij van mijn reactie vond. Hij begreep het wel, maar zei ook: ‘dit is wel een festival hè?’ Daar moest ik even over nadenken. Is het bij een gewoon concert normaler om je stil te houden dan tijdens een festival? Zo kun je er ook naar kijken. Voor mij geldt dat ik in beide gevallen graag naar de muziek wil luisteren. Ik denk dat ik het een volgende keer, indien nodig, wel weer durf te vragen. Wat vind jij?
Vrijdag 11 juli geef ik een gratis webinar met de titel ‘Anders kijken naar ‘eigen-aardig’ gedrag’. Aanmelden kan hier. (Er wordt een video-opname gemaakt, je kunt terugkijken).
In de masterclass ‘Eigen-aardig gedrag begrijpen? Begin bij jezelf.’ staat het beter begrijpen van jezelf en de ander centraal. Onder andere met behulp van je eigen breinprofiel ontdek je jouw eigen voorkeuren en mogelijke voorkeuren van anderen. Je ontwikkelt meer begrip voor jouw reacties naar anderen (en andersom) en (daardoor) meer (zelf)vertrouwen om af te stemmen op de ander. Door anders te kijken, leer je anders te doen. Kijk hier voor meer informatie.
