Toeval bestaat niet. Deze week zijn we een weekje ‘op een vakantiepark’ neergestreken. Met zwembad. Dat betekent zo veel mogelijk iedere dag even zwemmen. Vooral lummelen en de nieuwe onderwatercamera uitproberen. Even een paar banen zwemmen voor mezelf is er niet bij, met z’n allen is het leuker. Ik overwoog om mijn blog een weekje op te schuiven, maar het zwembad wierp me een mooi onderwerp in de schoot.
Drijfmateriaal als hulpmiddel
Zaterdag bedacht ik voor Facebook een (eerste) tip over het gebruik van hulpmiddelen. Altijd een lastig punt. Tijdens het leren zwemmen worden hulpmiddelen variabel gebruikt. Sommige zwembaden werken met drijfpakjes, andere met zwembandjes, kurken of helemaal niets. De materialen zijn voor leren zwemmen in diep water een must en van groot belang voor de veiligheid. In ondiep(er) water worden ze ook gebruikt, ze kunnen dan een positieve bijdrage leveren aan het leerproces. Uiteindelijk gaat het er om dat je kind zich zonder hulpmiddelen in het water kan redden. Als het goed is, wordt daarom tijdens de zwemlessen ook genoeg zonder materiaal geoefend.
Ouder in de buurt, bandjes overbodig
Ik ben er een groot voorstander van om tijdens het samen zwemmen met je kind, geen hulpmiddelen te gebruiken. Ik heb te vaak ouders gezien die hun kind, met zwembandjes om de armen, uitdagen om door het gat in het zeil te gaan. En als het dan niet lukt, wordt er gerust even meegeduwd. Doe het niet! Drijfmateriaal is bedoeld om boven te blijven, er mee onder water gaan is onmogelijk en kan hele nare ervaringen opleveren. Drijfmateriaal is voor ‘samen leren zwemmen’ helemaal niet nodig. Als ouder ben je constant in de buurt van je kind, je bent veiligheids- en hulpmiddel in één.
Zwembadregels
Hier zit dan het lastige punt. Bij het overgrote deel van de zwembaden is tijdens het recreatieve zwemmen het gebruik van zwembandjes verplicht. Een belangrijke preventieve maatregel. Te vaak verliezen ouders hun kind uit het oog. De bandjes zijn er voor de veiligheid, want een ongeluk zit een klein hoekje. Het kwam ook naar voren in een reactie op de Facebooktip: bandjes moeten om!
Toezicht ouder cruciaal
Het is begrijpelijk, toch heeft het ook een keerzijde. Want waar is de rol van de ouder? Feit is dat je volgens mij als ouder je kind nooit uit het oog mag verliezen tijdens het zwemmen. Ook niet als je kind bandjes draagt. Bandjes bieden geen echte veiligheid, ook mét kunnen er zomaar ongelukken ontstaan. Wanneer je bij je kind blijft en echt ‘samen zwemt’, zijn die bandjes niet per se nodig! Gelukkig zijn er inmiddels al veel zwembaden waar tijdens de speciale zwemoefenuren materiaal ‘thuis mag blijven’.
Omdenken
In het zwembad van mijn vakantiepark is geen toezichthouder aanwezig en er is niets verplicht. Het park stelt gratis zwembandjes ter beschikking. Er staat een bak klaar. Ik spotte zondag deze prachtige aankondiging in de hal. De tekst past onbedoeld prachtig bij mijn boodschap. Die houden we er in!
Zolang kinderen geen zwemdiploma. A hebben ben je als ouder verplicht toezicht. Te houden.
Bandjes voor de kleintjes zijn mijns inzien een goed hulpmiddel.
Het helpt wel bij watervrees.
Later leren. Ze vanzelf. Wel zwemmen.
Kinderen, die beginnen met zwemles en zelfs tot het diploma dienen m.i. zwembandjes te dragen onder toezicht van een ouder; dit staat zelfs op de bandjes! Ten eerste voor de veiligheid van het kind en tweede daar aan gelijk je zou niet willen, dat uw kind wat overkomt.
Een ongeluk zit nu eenmaal in een klein hoekje! Kinderen beginnen steeds eerder met zwemles, maar dat wil niet zeggen dat ieder kind met ABC voldoende zwemwaardig/ -vaardig is
Kinderen, die jong beginnen hebben niet altijd de kracht om de kracht van open water te trotseren en in een zwemdbad hebben ze eveneens toezicht nodig. Onder toezicht “vleugeltjes” tot diploma.!
Ik denk dat alle kinderen tot diploma A en daarna onder toezicht van de ouders moeten staan. Het feit dat zwembandjes verplicht zijn (en dat het er zelfs op staat), geeft de indruk dat het dragen van zwembandjes veilig zou zijn. Ik ben het daar niet mee eens. Een ongeluk zit in een klein hoekje en in het ondiepe water is de kans daarop voor jonge kinderen met bandjes nagenoeg net zo groot als zonder zonder bandjes. Wanneer een kind voorover valt met bandjes (en nog niet vaardig is), kan het met bandjes ook niet of nauwelijks goed opstaan. Wanneer ouders dan niet in de buurt zijn, gaat het ook helemaal mis. Ik begrijp dat zwembaden de bandjes verplichten tijdens het recreatief zwemmen. Maar tijdens het samen leren zwemmen en ook tijdens de vakantie, mits de ouders er bij zijn, kan het volgens mij ook zonder bandjes. Kinderen hebben ze als hulpmiddel niet nodig. Hoe eerder ze leren zelf op te staan (zonder hulp), hoe beter het is voor de zelfredzaamheid en het zelfvertrouwen.
Waarom zou je in vredesnaam het risico nemen? Ik begrijp daar echt helemaal niets van. Die bandjes zijn er, zijn er nu echt belangrijke redenen om ze niet om te doen? Niet fijn? Nee schat, verdrinken is ook niet fijn. En terecht dat zwembaden ze verplichten. Als er iets gebeurt wijzen ouders (en wet) gelijk naar de toezichthouders. Als je eens wist hoe vaak ouders met paniekogen bij de badmeester komen, ja ook ouders die echt wel opletten, dan trok je je kinderen vandaag de bandjes nog aan en herschreef je gelijk deze blog met het schaanrood op je kaken. Loop anders eens een dag mee op het zwembad! Eén blik de andere kant op kan al fataal zijn.
Hoi Petra,
Bedankt voor je reactie. Volgens mij pleit ik er niet voor om nooit of geen bandjes om te doen. Ik probeer vooral duidelijk te maken dat het dragen van bandjes niet betekent dat het dan wel veilig is. En dat je (als ouder) vooral altijd moet opletten, met of zonder bandjes. Als er iets gebeurt met bandjes, wat dus ook zo maar kan gebeuren, blijven ze naar de toezichthouders wijzen. Het dragen van de bandjes biedt geen zekerheid en kan ook gevaarlijk zijn. Het is volgens mij heel belangrijk dat ouders begrijpen dat er altijd een risico is en dat hun rol altijd belangrijk is, met of zonder bandjes. Ook het begrijpen van de invloed van drukte, waterdiepte e.d. is belangrijk. Het is onmogelijk om de verantwoordelijkheid alleen bij de toezichthouders te leggen. Er is sprake van een gedeelde verantwoordelijkheid en ouders moeten zich dat ook realiseren. Voorlichting over invloeden op veiligheid zijn daarom heel erg belangrijk. Uiteindelijk gaat het er om dat we de kinderen zwemveilig maken en dat ze zichzelf kunnen redden.
Beste, wij gingen ook altijd zonder bandjes in het water om geen vals gevoel van veiligheid te creëren. Bij onze eerste dochter was dat geen probleem, waterrat als ze is. Bij de tweede heeft het toch een belangrijk nadeel gehad. Geen vals gevoel van veiligheid, steeds bewust van de risico’s, hebben wij aan haar, denk ik achteraf gezien, flink wat watervrees doorgegeven. Had zij altijd onder toeziend oog gedobberd op haar zwemvleugels (vanaf wanneer is dat woord in zwang gekomen?), dan was ze veel vrijer geweest. Een vrijheid die de zwembandjesloze ouders soms niet graag zien (want de risico’s!), maar die haar een jaar of twee watervrees en zwemles voor watergewenning bespaard hadden kunnen hebben. Ik denk dat zwembandjes belangrijk zijn om kinderen het plezier van water te laten ervaren. En ouders moeten ze nog altijd geen seconde uit het oog verliezen.