Ik heb goede herinneringen aan V&D. Wanneer ik als klein meisje logeerde bij mijn Pake en Beppe in Ureterp, gingen we altijd een dagje naar Groningen, met de bus. Dan mocht ik natuurlijk iets moois uitzoeken. Bij V&D. Trots als een pauw ging ik dan naar school met een reuzengum of een hele mooie nieuwe pen.
Toen ik naar de middelbare school ging, deed ik inkopen op de derde verdieping, de Schoolcampus. Van de plotselinge sluiting van V&D baalde ik. Ik had niet eens even afscheid kunnen nemen! Maar gelukkig, de winkel ging nog even weer open. Afgelopen weekend kocht ik voor de laatste keer wat ik altijd kocht. Mooie stiften, pennen, notitieboekjes, verf voor mijn vriend.
Een stad zonder V&D, dat is raar. Volgens mijn vaste denkpatroon ‘hoort’ het niet, maar ja, het is wel zo. Ik moet er maar aan wennen, dat gaat wel lukken, een andere winkel is zo gevonden.
Soms geen ontkomen aan
Veranderen of vernieuwen, wie krijgt er niet mee te maken?
Door ziekte of een ernstig ongeluk, wordt alles wat ‘gewoon’ was, weggevaagd. Er zit niks anders op dan opnieuw te beginnen, je moet leren omgaan met de situatie zoals die is. Een lastige en zware tijd. Het wordt nooit meer zoals het was.
Door de overname van jouw zwembad door een andere exploitant moet je opeens met een heel andere lesmethode aan de slag. Werkte je eerst met kurken en planken, moet je nu opeens werken met de easy-swim, zwembrilletjes of mag je helemaal geen materiaal meer gebruiken. Je kunt je verzetten tegen de vernieuwing, maar je weet dat het niet wordt gewaardeerd. Je wordt van verzet ook niet blij. Een betere keuze is om de vernieuwing als uitdaging te zien, maar dat is soms fors moeilijk. Waarom is het nodig? Heb je het al die jaren dan fout gedaan?
Vernieuwen of veranderen, je ontkomt er niet aan als de situatie je er toe dwingt. Maar we houden er niet echt van en zoeken het, als het niet nodig is, niet zomaar op. Het is prettiger in onze veilige, comfortabele zone. Iets ‘anders’ doen levert vaak onzekerheid op. We houden het liever bij het oude.
Toch is het zeer de moeite waard is om jezelf toe te staan om te (leren) vernieuwen. Er zijn veel situaties te benoemen waarin ‘veranderen of vernieuwen’ eigenlijk een must is. Maar waarin we er, door ons vaste denkpatroon, meestal niet aan denken.
Wat doe je?
Wat doe je als arts wanneer je ziet dat je client positief is, hoop zoekt en zich (nog) niet neerlegt bij de diagnose? Blijf je bij je standaard verhaal, gebaseerd op feiten en onderzoek? Of toon je begrip en sluit je aan bij de hoop en positiviteit omdat je weet dat dat de kans op gezonder en /of beter worden enorm kan vergroten?
Wat doe je als lesgever wanneer je ziet dat jouw leerling zelf met ideeën komt en dit, ook zonder toestemming, aan jou laat zien? Hou je vast aan je wat je altijd doet? Of ben je in staat aan te sluiten bij het kind en het via een andere weg naar jouw doelen te krijgen?
Wat doe je als een kind iedere les huilend binnenkomt? Blijf je volharden in je eigen patroon, ‘dit gaan we doen’? Of probeer je het op een andere manier, die onvoorspelbaar is, maar beter aansluit bij het kind en misschien het huilen over laat gaan.
Wat doe je als blijkt dat jouw aanwijzingen zoals ‘buik omhoog’, ‘uitdrijven!’, ’tenen naar buiten’ niet werken? Kom je tot de conclusie dat jouw manier, op dat moment, niet de juiste is? Ben je in staat om het anders te doen, beter af stemmen op het kind, om wel resultaat te krijgen?
Betere relatie, meer resultaat
De genoemde situaties dagen uit om anders te kijken en anders te reageren dan je gewend bent. Door je in te leven en je af te vragen waarom een kind huilt, het niets doet met je aanwijzing of liever z’n eigen gang wil gaan, kun je jouw gedrag beter afstemmen. Het belangrijkste resultaat is dat er een gelijkwaardige relatie ontstaat waarin je werkelijk naar de ander kijkt. De ander wordt daardoor ‘gehoord en gezien’ en (dus) erkend en voelt zich veel prettiger. Leren zal veel beter gaan.
Op tijd in de startblokken
Ook wanneer alles goed verloopt en er geen reden tot veranderen is of lijkt, is het goed om bewust stil te staan bij wat je doet. In onderstaande grafiek (overgenomen uit ‘De paradox van de lege jas’ van Charles Handy) is dat mooi verbeeld.
Wanneer je begint met de ontwikkeling van (nieuwe) producten en diensten, gaat het na de start steeds beter, de lijn in de grafiek gaat omhoog. Wanneer je verder niets doet, komt er een punt waarop het succes af neemt (richting punt B). Het is de kunst om op tijd (punt A) onderdelen aan te passen en te verbeteren of het product te vernieuwen. Er start dan een nieuw ontwikkelingsproces, met na de start weer een stijgende lijn (die hoger ligt en dus staat voor meer succes).
Stap in de draaimolen!
Het lijkt er op dat V&D te laat is begonnen om hun te concept te vernieuwen. Hoe is dat in jouw werksituatie?
Is veranderen niet zo ‘jullie ding’ of zoeken jullie een aanjager om in beweging te komen? Stap dan met je team in de draaimolen van Propulz.tP tijdens de inspiratieworkshop ‘De zwemles van morgen’!
Titeke Postma inspireert en vernieuwt. Ze zet je op een originele, creatieve en eigenzinnige manier aan het denken over het leuk(er) maken van bewegen. Zodat bewegers ‘in beweging komen’, met plezier bewegen en daarom niet afhaken maar blijven bewegen.
