Mijn zoon W is helemaal gek van voetbal. Ieder nieuw seizoen heeft hij mazzel dat zijn voeten weer zijn gegroeid. Dan ‘moet’ hij een paar een nieuwe voetbalschoenen. Inmiddels zijn wij in het bezit van afgetrapte gele, rode, roze, en paarse kicksen. Het nieuwste paar is rood/oranje en wordt o.a. ook gedragen door Van Persie en Kuijt. W volgt alle voetbalnieuwtjes op de voet en weet daarom heel veel. Vorige week onderschepte hij ergens het bericht over de ADO-speler die straf kreeg van zijn trainer omdat hij roze voetbalschoenen draagt tijdens de training. W snapte er niks van. Ronaldo speelt toch ook met roze schoenen? Dat komt toch veel vaker voor? Waarom dan straf?
Eigenheid en andere verschillen
Ik snap het ook niet. Is het een dolletje? Maar dan nog. Waar maakt die trainer zich druk om? Zo’n reactie is toch niet meer van deze tijd? Wat is er mis met roze schoenen? Smaken verschillen! De taak van een trainer is volgens mij in te spelen op verschillen en niet om, in dit geval, de speler te sturen in de ‘eenheidsrichting’. Een beetje eigenheid draagt bij aan persoonlijk plezier en zelfvertrouwen. En dat heb je nodig om beter te presteren!
Omgaan en inspelen op verschillen, dat is ook een belangrijke taak voor (zwem)lesgevers. En dat valt soms niet mee. Kinderen verschillen op vele fronten van elkaar. Het ene kind kan iets al wel, het andere kind lukt dezelfde vaardigheid nog niet. Het ene kind vindt ‘te water gaan’ het leukste dat er is, een ander kind houdt veel meer van voortbewegen. Het ene kind heeft vooral oog voor materialen, het andere kind doet het liefst zo veel mogelijk trucs onder water. De één leert het liefst door zelf uit te proberen, de ander vindt het veel prettiger om precies te horen wat er moet gebeuren. De één vindt het heerlijk als de lesgever steeds bij hem blijft en zo nu en helpt. De ander wil liever zelfstandig oefenen en wordt niet blij van een lesgever die er alleen maar ‘bovenop’ zit.
Eenheidsworst
Hoe speel je in op die diversiteit in de groep? Door, net als ADO-trainer Steijn, jouw wil op te leggen aan de kinderen? Ik zie dit, weliswaar in een iets andere vorm, vaak in de praktijk. Kinderen die nog niet prettig en ontspannen drijven en nog niet toe zijn aan het aanleren van een zwemslag, moeten hier wel mee aan de slag. Want ja, er zijn veel kinderen in de groep die al bezig zijn met de die zwemslag. Dus moet het kind wel mee. Want we zijn wel heel erg verknocht aan het klassikale lesgeven. Iedereen aan de slag met hetzelfde! Fijn voor de controle en het overzicht. Maar voor de kinderen?
Differentiëren?
Nee, je redt het als lesgever niet meer met de klassikale aanpak. Je moet op allerlei manieren kunnen differentiëren. Belangrijk is dat je de les zodanig organiseert dat je zelf de handen vrij hebt om rond te lopen, te observeren en opdrachten en aanwijzingen te geven die passen. En wat zou het fijn zijn als er voor het kind iets te kiezen valt! Werken in stationnetjes, op meerdere plekken in het zwembad, zodat een kind kan doen wat hij of zij het liefste wil. En als een kind iets kiest wat jij liever niet wilt? Tsja, dan moet je ze misschien wel zo uitdagen of verleiden dat ze ook nog iets anders gaan proberen.
Beloning
Waarom al die moeite? Alleen bij de gedachte word je moe….. Ik ben er van overtuigd dat uitdaging en eigen inbreng de (intrinsieke) motivatie van de kinderen enorm verhoogt. Leren wordt dan veel leuker! En als de dingen die je doet dan ook nog lukken, wordt het pas echt leuk. Beter worden (prestatie) als beloning, dat is de slagroom op het toetje.
Ik begrijp uit de media dat ADO-speler Kevin Visser gewoon blijft trainen op z’n roze schoenen. ‘Ik laat mijn schoenen niet staan omdat de trainer ze niet mooi vindt’. Die jongen die komt er wel!
Meer weten? Kom naar de workshop ‘Differentiëren hoe doe je dat?’ op 4 oktober in Driebergen.
Titeke Postma inspireert en vernieuwt. Ze zet je op een originele, creatieve en eigenzinnige manier aan het denken over het leuk(er) maken van bewegen. Zodat bewegers ‘in beweging komen’, zich gezond voelen en niet afhaken maar blijven bewegen.
Mooi verhaal. Inspirerend. Nog veel werk te verzetten. Gedachtegoed moet ook groeien. En waarom speelde ADO de week erna een prima winstpartij?
Koos de trainer toch eieren voor z’n geld? Want volgens mij speelde Visser gewoon mee. Tegen Heerenveen nog wel! Kijk, dat had van mij nou weer niet gehoeven…..
Titeke, mooi geschreven weer. Echter, mijn zoon speelt bij de fc…. Met zwarte voetbalschoenen, verplicht. Dat is bij meerdere voetbalopleidingen zo. De gedachte erachter is dat je je moet onderscheiden door je talent en je ( voetbal) kwaliteiten en niet door je schoenen en de prijs van je schoenen. Verder ben ik het met je eens, de training van de stationnetjes ed, heb ik ook gehad. Maar het grappige is, op deze manier heeft mijn zoon ook voetbaltraining, 4 keer in de week.
Hoi Ina, mooie invalshoek. Zo kun je ook met schoenen omgaan. Als het maar duidelijk is. Gelukkig heeft de fc…. het goed gesnapt. Werken met stationnetjes biedt heel veel mogelijkheden, kan het trainen leuker maken. Broodnodig! Zeker als je vier keer per week traint.