InspiratieCD dag 10: Doe jij aan babybootcamp?

Vanmorgen (10 december) was ik vroeg uit de veren. Ik mocht een deelnemer aan de opleiding Bewegen in water met baby’s en peuters beoordelen (zij wil haar CE 2 Begeleider recreatieve zwemactiviteiten halen). En dan moet je op tijd in het zwembad zijn, want die lessen beginnen vroeg! Ik was benieuwd wat ik zou zien.

Aanbodgericht

Een rode draad in de opleiding is dat we als lesgevers ons vooral moeten richten op de ouders. Je moet goed kijken wat ze doen en ze tips en ondersteuning geven. Dat voelt voor veel van onze (ik geef de opleiding samen met Anky van der Veen) deelnemers vreemd. Want vaak is babyzwemmen in de praktijk vooral de baby vasthouden en heen en weer bewegen. Terwijl je een liedje zingt, in een kring beweegt of heen en weer loopt.

Dit klinkt onvriendelijk, maar dat bedoel ik niet zo. Het is gewoon zoals we het doen. Een van de deelnemers noemde het ‘babybootcamp’. We vonden dat allemaal een prachtige metafoor. Ouders bewegen de baby’s (en ook peuters) terwijl de kinderen er zelf niet echt ‘bij’ zijn. De lesgever bedenkt wat de ouders moeten doen. Het is behoorlijk aanbodgericht.

Gespannen ouders

Ik denk dat we het anders moeten doen. Bewegen in water met baby’s en peuters biedt heel veel mogelijkheden. In water kunnen kinderen al op heel jonge leeftijd heel gemakkelijk bewegen. Door ons daarop te richten, stimuleren we de motorische ontwikkeling. De rol van de ouders is daarbij cruciaal. Wat ik ook vanmorgen zag, is dat veel ouders hun kind ‘gespannen’ vasthouden. De baby leunt niet op de handen, maar de ouder klemt het kind vast. Als de baby’s de duimen van de ouder vasthouden (grijpreflex), klemt de ouder z’n hand daar nog een keer omheen. Ouders houden de kinderen dicht bij zichzelf in de buurt. Dit gedrag wijst erop dat ouders zich nog niet zo happy voelen. Wat ik me goed voor kan stellen overigens.

Van ontspanning en ruimte naar bewegen

In de groep van vanmorgen waren er gespannen en ontspannen ouders. En wát een verschil zag je in het bewegen van de baby’s en, in de tweede groep, de peuters. Bij ontspannen ouders, gaan de kinderen véél meer zelf bewegen. In eerste instantie reflexmatig. Ik zag kinderen ontspannen liggen, die zich lieten tillen door het water. Maar ik zag ook kinderen die bijna uit het water werden getild. En op die manier helemaal de opwaartse kracht van het water niet konden voelen.

Een ontspannen ouder geeft ruimte aan de kinderen. Die daardoor ontspannen gaan bewegen. Een ouder heeft dat van zichzelf vaak niet in de gaten. Dáár hebben ze de lesgevers voor nodig. Die lesgever is dan niet de bedenker van oefeningen, maar meer de begeleider of coach die tips geeft. De lesgever legt uit hoe je het beste (ontspannen) kunt vasthouden en geeft feedback hoe ze dat nog beter kunnen doen. De ouder gaat daar dan bewust mee aan de slag. Eigenlijk begint babyzwemmen bij het leren van techniek aan de ouders. Daarna volgt het genieten van het bewegen van het kind. Dat is soms heel verrassend.

De lesgever als begeleider

In de opleiding die Anky en ik geven, merken we dat onze leerlingen het best lastig vinden om ouders uitleg en tips te geven. Is dat wel waar ouders voor komen? Hebben ze niet veel meer behoefte aan plezier met hun kind en de interactie met andere vaders en moeders? Het voelt ongemakkelijk om ouders een soort ‘kritiek’ te geven.

Ik denk dat het geen kritiek is, het is terugkoppelen van het eigen gedrag en het effect daarvan op het kind. Als onze deelnemers daar mee gaan experimenten, krijgen ze vaak terug van de ouders dat ze het effect op de kinderen zo leuk vinden. Ze zien het resultaat van hun eigen gedrag. En het kind vaart er wel bij. Er is veel meer plezier.

‘Mijn deelnemer’ is vanmorgen glansrijk geslaagd. Van nature is ze geen ‘loslater’, maar ze liet de ouders ook zelfstandig oefenen. Geen bootcoamp, Heerlijk om te zien.