Druk en deadlines, wie heeft er niet mee te maken. Ik hou er eigenlijk wel van. Door uit te stellen voer ik mijn druk regelmatig verder op. Dat zorgt soms (vooral als er onvoorziene omstandigheden zijn) voor problemen, maar werkt ook vaak goed en zorgt voor flow. Altijd is er een moment waarop ik feilloos weet: als ik nú niet in actie kom, ga ik het niet meer redden. Ik creëer de noodzaak om in actie te komen. En dan gaat het als vanzelf.
Beweegdoel
Om (letterlijk) ‘in beweging te komen’ werkt het voor mij net zo. Goede voornemens? Leuk, maar nogal vrijblijvend. Waar is de deadline? Uiteindelijk heb ik die gevonden in een doel. Meedoen aan een zwemtocht in 2014, samen met m’n zus. En daarvoor moet ik nu al in actie komen. Anders kom ik er niet eens voor in aanmerking (en loopt de achterstand op m’n zus op, zij is al 10 weken aan het trainen).
Succeskans
Ik heb in vele boeken gelezen dat je uitdagende doelen moet stellen. Dat hebben wij gedaan, voor mijn gevoel misschien wel té uitdagend. Ja, ja, doelen moeten wel haalbaar zijn! De gedachte dat het misschien niet zou lukken, remde me enigszins af, zal ik wel, zal ik niet, lukt wel, lukt (toch) niet. Tot we afgelopen week ontdekten dat in mijn eigen stad nota bene in september een geweldige tocht wordt georganiseerd. Toen was het helder. Dát moet zeker lukken, ik ga er voor!
Eerst nog wel even iets regelen. De handleiding van mijn vers aangeschafte zwemhorloge bestuderen. Me inlezen om het perfecte (universeel te maken) trainingsschema te ontwikkelen. Me daarna in een winkel in een wetsuit gewurmd en deze uiteindelijk online besteld. En ja, als je al die moeite hebt gedaan, moet het er uiteindelijk echt van komen.
Donderdag 23 mei 2013 was het zover. Om 13.03 uur dook ik in het water voor mijn eerste, echte training. Mijn Garmin Swim om de pols, blik vooruit! Ik heb net geen uur volgemaakt. Bekaf. Banen hoefde ik niet te tellen, dat ging vanzelf, heerlijk. Gemiddelde snelheden perfect geregistreerd, dat kan alleen maar sneller gaan de komende weken. Vandaag al weer het zwembad in geplonst, het gaat voorspoedig.
Banen zwemmen is leuk
Ik heb er al eerder over geschreven, banen zwemmen hoort leuk te zijn om het vol te houden. Helaas, tot nu toe voor mij geen banen zwemmen zonder ergernis. De grootste tot nu toe? Een (zo kwam het op mij over) verdwaalde mevrouw die ‘opeens’ al rugslag zwemmend in ‘mijn’ baan kwam zwemmen. Het horloge dat soms een baantje overslaat (omdat ik niet goed aantik). Ach, het kan alleen maar beter gaan. Op naar het mooie weer (en het buitenwater……).
Titeke Postma inspireert en vernieuwt. Ze zet je op een originele, creatieve en eigenzinnige manier aan het denken over het leuk(er) maken van bewegen. Zodat bewegers ‘in beweging komen’, met plezier bewegen en daarom niet afhaken maar blijven bewegen.
Hoi Tineke,
Kan je stukje over trainen met een doel helemaal onderschijven !!!! Ik train nu voor het 4de jaar alweer voor de alternatieve elfstedentocht die elk jaar op de Weissense wordt geschaatst. Een jaar met een vriendin, een jaar aleen, een jaar met m’n zoon, maar dit jaar probeer ik een groep op te starten en met me mee te trainen. Het clubje is nog niet niet zo groot ( zes vrouwen) maar ik weet / hoop dat dit wel gaat groeien.
Hartstikke leuk trainen voor een grote zwemtocht ik blijf je zoals altijd volgen en veel plezier in de voorbereiding !!!!!
Vriendelijke groeten,
Hilda van der Veen.
Date: Tue, 28 May 2013 09:19:08 +0000 To: hilda.vanderveen@hotmail.com
Hoi Hilda! Bedankt voor je reactie. Ik zie dat mezelf ook wel doen, een groepje starten. Maar op dit moment kies ik er voor om eerst zelf ‘uit te proberen’. Ik hou je op de hoogte van mijn trainingsavonturen. Het is de bedoeling dat we aanstaande zondag in het buitenwater duiken. Volgens mij ijskoud, maar we hebben een pak! Kunnen we dat ook direct testen. En het is nu heerlijk weer, wie weet schiet de temperatuur van het water wel omhoog.
Groet, Titeke